INVESTIGAMOS SOBRE O PASADO: "Cómo vivían os
nosos avós ou bisavós?"
A Historia do
home é moi ampla. Está claro que as cousas cambian en pouco tempo. Veremos como
vivían os nosos avós. Fixemos de historiadores. Investigamos como era a súa vida. Utilizamos unha fonte oral. Agora sabemos que moitas cousas cambiaron, non vivían igual ca nós.
O primeiro cambio chega xa desde o
momento en que nacían. Os nacementos tiñan lugar nas propias casas. Non ían aos
hospitais como se fai hoxe en día.
As familias eran
moi numerosas. Era moi normal que tiveran moitos fillos 5,10,13.. Así que isto
facía que tiveran que compartir todo o que tiñan. Nunha mesma cama durmían
varios irmáns. Moitos colchóns estaban feitos de follas da planta do millo.
Os cartos non abundaban; así que
tiñan poucas pezas de roupa. A roupa nova a
poñían os domingos, para ir a misa ou para ir dar un paseo. Pola semana
usábase a máis vella ou roupa que xa
fora usada anteriormente por outro irmán, curmán ou coñecido. Póñase ata que
non lles servía porque medraran. Se se rompía facíaselles uns remendos. Algúns
rapaces andaban descalzos. Non ían as tendas a comprar a roupa. Compraban as
telas e facíallas a costureira á medida.
Todos debían axudar no traballo da
casa. Os irmáns maiores ademais coidaban dos máis pequenos.
Non había auga da traída nas casas,
ou faltaba en varias ocasións. Así que había que ir as fontes, a buscar a que
se necesitaba para cociñar e lavarse.
Para asearse,
quentaban a auga nas potas do cocido e lavábanse no balde.
Non había calefacción. Utilizaban as
cociñas de ferro que se quentaban ardendo madeira. Tiñan dobre uso, servían
para estar quentes e para facer a comida. Debían de ir ao monte a buscar
madeira ou pagar un tractor de leña. Cando chegaba o tractor, tiñan que
descargalo entre todos os membros da familia e colocar a madeira no lugar que
tiñan establecido. Máis tarde apareceron as cociñas de butano. Non existían as
vitrocerámicas.
A roupa a lavaban
nos lavadoiros do pobo, xa que non tiñan lavadoras.
Coidaban animais na casa e
cultivaban o campo para obter comida. Cando chegaba a época de plantar ou
recoller as patacas, todos colaboraban pequenos e maiores.
Tiñan un libro para tódalas materias.
Non usaban cadernos, levaban uns encerados pequeniños onde escribían con xiz e
borraban cun trapo. Alí dábanlles leite en po. Os que se portaban mal ou non estudaban tiñan
fortes castigos.
Xogaban nas rúas porque pasaban
poucos coches. A maioría eran camiños sen asfaltar. No colexio acordaban a que
hora e onde se ían a reunir para xogar. A
maioría xa tiñan a costume de quedar nun
sitio determinado tódolos días. Para ir a xogar primeiro tiñas que facer os
traballos da casa e logo marchabas. O que quería ir a xogar, ía a ese sitio e
atopaba ao resto dos veciños. Non había móbiles.
Tiñan poucos
xoguetes. Así que moitos os fabricaban eles: Bonecas de trapo, arcos e frechas
con madeira e un cordel, pelotas de trapo, tirapedras, etc. Xogaban en grupos e
compartían o que tiñan. Normalmente
quedaban todos os veciños. Utilizaban para os seus xogos cousas que podían
atopar ao seu arredor: pedras, paus,...
Os xogos típicos
eran: a pita, a policías, as agachadas, ao fútbol, a mariquitilla, os pelouros,
as bolas, as buxainas ("trompos"), a saltar a liga, a corda, a chave,
a cachiza, aos aros,etc.
Nalgunhas casas non tiñan
televisores, as noticias as escoitaban pola radio. Os primeiros televisores
eran en branco e negro. Tiñan dous canles que non funcionaban todo o día e
había poucos programas infantís. Non existían os ordenadores
A maioría dos sitios ían andando ou
en bici. Non todo o mundo tiña coche.
O que está claro
é que non tiñan as comodidades que temos hoxe en día, nin tantas cousas; pero é
posible que foxen máis felices.
TI, QUE PENSAS?
